.jpg)
Hoe herken je Vroegkinderlijk Trauma ? Een korte vragenlijst helpt je je Trauma te ontdekken.
Een korte vragenlijst helpt je je Trauma te ontdekken. ‘Tja?’, vraag je je misschien af. Als iets vroegkinderlijk is gebeurd, waarom zou ik dat nu dan nog willen weten? Haal ik dan niet oud zeer omhoog, zet ik dan niet een beerput open, die beter gesloten mag blijven? Wel, toch is het een goed idee om – als jouw bewustZijn eraan toe is – vroegkinderlijk trauma te transformeren. Het zal je namelijk meer energie geven, die je kunt gebruiken om vrij en voluit te leven en van je leven te genieten. In dit blog geef ik aan het eind een korte vragenlijst die je kan helpen om jouw vroegkinderlijk trauma op te sporen.
Wanneer mensen op jonge leeftijd moeten omgaan met dreiging en de daaruit voortvloeiende hoge arousal (innerlijke opwinding) van onopgeloste boosheid en onvoltooide vecht/vluchtresponsen ontwikkelen ze overlevingsmechanismen op elk ervaringsniveau: gedrag, emotie, relaties, lichaam, fysiologie en spiritueel. In de vragenlijst aan het eind van dit blog is een opsomming gegeven van de verschillende symptomen die iemand met een vroegkinderlijk trauma (specifiek op het vlak van Verbinding, geboren in de vroegste levensfase) kan ontwikkelen. We zullen zien dat deze systemische disregulatie het vermogen tot verbinding en sociale betrokkenheid verstoort en de link is tussen veel lichamelijke, emotionele, cognitieve en gedragsproblemen bij maken die met dit vroegkinderlijk trauma te maken hebben.
Mensen met vroegkinderlijk trauma ervaren symptomen op een continuüm van minder goed tot slecht functioneren, afhankelijk van de mate van traumatisering en de overlevingsstrategieën die ze hebben ontwikkeld om ermee om te gaan. Vroegkinderlijk Trauma ontstaat tussen conceptie en de eerste zes levensjaren. Gekoppeld aan vijf fases van jouw ontwikkeling van oerbaby (van conceptie tot 6 maanden), baby (6-18 maanden), peuter (2-4jaar), kleuter (2-4 jaar) tot jong kind 4-6 jaar, zijn er vijf basisbehoeften essentieel. Deze vijf basis biologische behoeften die van wezenlijk belang zijn voor ons lichamelijk en emotioneel welzijn, zijn: de behoefte aan verbinding, afstemming, vertrouwen, autonomie en liefde-seksualiteit. Als deze basisbehoeften niet worden vervuld komen zelfregulatie, zelfbesef en eigenwaarde in gevaar. Afhankelijk van de mate waarin onze behoeften in onze vroeger kindertijd zijn vervuld, kunnen we kernvermogens ontwikkelen om deze behoeften als volwassene te herkennen en te kunnen vervullen. Als deze basisbehoeften en onze kernvermogens optimaal ontwikkeld zijn, zijn we met onze diepste hulpbronnen, met onze hoogste oerbron en met onze vitaliteit verbonden. Hoewel het er misschien op lijkt dat mensen oneindig veel emotionele problemen en uitdagingen kennen, zoveel variatie als er mensen zijn, kunnen de meeste hiervan worden teruggevoerd naar ontwikkelings- en shocktrauma op jonge leeftijd die de ontwikkeling van de kernvermogens hebben verstoord. Als een zoon van zijn moeder niet de veilige hechting krijgt en voelt die hij nodig heeft, gaat hij op latere leeftijd op zoek naar verbinding in zijn partnerrelaties en is er tegelijkertijd bang voor. Het spel van aantrekken en afstoten in relaties (waar Hannah Cuppen in haar boek Liefdesbang over schrijft) is geboren. Afhankelijk van de mate waarin we ons innerlijke vermogen hebben ontwikkeld om in onze basisbehoefte te voorzien, ervaren we zelfregulatie, innerlijke organisatie, verbinding, levendigheid en verruiming (loslaten/ontspannen) van ons Zijn: de basis voor vrij, authentiek en verbonden leven.
Vroegkinderlijk trauma en de hiermee gepaard gaande fysiologische disregulatie liggen vaak ten grondslag aan psychische problemen zoals lage eigenwaarde, chronische angst en depressie. De bewuste en onbewuste op schaamte gebaseerde identificaties hebben meestal betrekking op het gevoel er niet bij te horen, niet welkom te zijn, te worden afgewezen, niet iemand te zijn om van te houden, slecht of verkeerd te zijn en het gevoel buitenaards te zijn. Ze ervaren zichzelf als buitenbeentjes, niet verbonden met zichzelf en anderen. Omdat ze als baby niet konden weten dat het de omgeving was, al of niet bewust, die hun behoeften niet kon vervullen, hebben ze zichzelf geleerd dat het aan henzelf te wijten is dat ze pijn voelen. Ze zien zichzelf als bron van de hun ellende. Waarom is het van belang om te weten of je bent gevormd door Vroegkinderlijk Trauma? Wel nu, Vroegkinderlijk Trauma komt vaker voor dan algemeen wordt erkend, en de meeste volwassenen zijn door een aantal van de elementen van dit elementaire Verbindingstrauma beïnvloed.
Waar het al duidelijker is dat zij onder dit trauma lijden, hebben mensen jaren van zowel emotionele strijd als lastige fysiologische problemen achter de rug. Hun inspanningen om inzicht te krijgen in en om te gaan met hun diepgewortelde fysiologische en emotionele onbehagen leiden er vaak toe dat ze blijven zitten met schaamte en zelfhaat. Mensen met minder duidelijke kenmerken en symptomen, zijn zich er misschien niet van bewust dat hun vermogen om te genieten, zich te verruimen (loslaten / ontspannen) en een intieme relatie te hebben, onnodig beperkt is. Als ze zich al bewust zijn van hun problemen, weten ze meestal niet wat de oorzaak ervan is. Omgaan met de fysiologische en psychische bijverschijnselen van vroegkinderlijk trauma kan zoveel energie kosten, dat er vaak onvoldoende energie over is om van het leven te genieten, om licht en vrij te leven.
Hieronder kun je de vragenlijst invullen.